wystąpienia i homilie Przemówienie Jana Pawła II podczas nawiedzenia cmentarza Ofiar Wojny 1920 r. w Radzyminie (tekst nie autoryzowany) Okrzyki: "Prosimy o słowo! Prosimy o słowo!". Prosimy o słowo. Słusznie. Oklaski. Chociaż na tym miejscu najbardziej wymowne jest milczenie, to przecież czasem potrzebne jest także słowo. I to słowo chcę tu pozostawić. Wiecie, że urodziłem się w roku 1920, w maju, w tym czasie, kiedy bolszewicy szli na Warszawę. I dlatego noszę w sobie od urodzenia wielki dług w stosunku do tych, którzy wówczas podjęli walkę z najeźdźcą i zwyciężyli, płacąc za to swoim życiem. Tutaj, na tym cmentarzu, spoczywają ich doczesne szczątki. Przybywam tu z wielką wdzięcznością, jak gdyby spłacając dług za to, co od nich otrzymałem. Pragnę wszystkich uczestniczących w tym spotkaniu pobłogosławić w Imię Trójcy Przenajświętszej. Niech was błogosławi Bóg Wszechmogący, Ojciec i Syn, i Duch Święty. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.

program wizyty | przygotowania | wystąpienia i homilie | organizatorzy | akredytacje | powrót