W świetle dzisiejszego dnia, w którym rozważaliśmy rolę ludzkiego rozumu w kształtowaniu naszej wiary dobrze byłoby spojrzeć się na Pierwsze przykazanie Boże. Jakie miejsce przypisuję Panu Bogu w moim życiu w kontekście:
mojej hierarchii wartości
moich wyników w pracy
dóbr intelektualnych posiadanych od Niego. Czy za nie dziękuję?
motoru działania w odkrywaniu "świata"
moralnej oceny korzystania ze środków
wartości mojej osoby we wspólnocie domowej czy współpracowniczej
Jak rozporządzam czasem względem Pana Boga (modlitwa), rodziny (wspólne przebywanie i tworzenie wspólnoty), pracy zarobkowej i rekreacji?
Jak wygląda mój stan "intelektualnego Poznania Pana Boga", dążenie do poszerzenia horyzontów?
Czy potrafię świadczyć o Panu Bogu wśród wątpiących, oschłych, buntowniczych?
Czy dbam o sakrum ciała, o miejsce święte należne Panu Bogu?
Czy wreszcie wierzę MU bezgranicznie, czy zawsze znajdę jakieś ale... ?
Niech się zmiłuje nad nami (nade mną) Bóg Wszechmogący i odpuściwszy
nam (mi) grzechy doprowadzi nas (mnie) do życia wiecznego. Amen
O, Najświętszy Ojcze nasz: Stworco, Odkupicielu, Pocieszycielu i Zbawicielu nasz.
1. Który jesteś w niebie: w aniołach i w świętych. Oświecasz ich, aby Cię poznali, bo Ty, Panie, jesteś światłością. Rozpalasz ich, aby Cię kochali, bo Ty, Panie, jesteś miłością. Zamieszkujesz w nich i napełniasz, aby ich uszczęśliwić, bo Ty, Panie, jesteś dobrem najwyższym, wiecznym, od którego pochodzi wszelkie dobro, bez którego nie ma żadnego dobra.
2. Święć się Imię Twoje: niech zajaśnieje w nas poznanie Ciebie, abyśmy poznali, jaka jest szerokość Twoich dobrodziejstw, długość Twoich obietnic, wysokość majestatu i głębokość sądów.
3. Przyjdź królestwo Twoje: abyś Ty królował w nas przez łaskę i doprowadził nas do Twego królestwa, gdzie będziemy oglądać Cię bez zasłon, miłować doskonale i w radosnym zjednoczeniu cieszyć się Tobą na wieki.
4. Bądź wola Twoja jak w niebie, tak i na ziemi: abyśmy Cię kochali z całego serca, zawsze o Tobie myśląc; z całej duszy, zawsze za Tobą tęskniąc; całym umysłem, ku Tobie kierując wszystkie nasze intencje, szukając we wszystkim Twojej chwały i ze wszystkich naszych sił, obracając wszystkie nasze siły i władze duszy i ciała na służbę Twej miłości, a nie na co innego; i bliźnich naszych kochajmy jak samych siebie, wszystkich pociągając według sił do Twojej miłości, ciesząc się z dobra innych jak z własnego i współczując w nieszczęściu, i nikomu nie dając żadnego zgorszenia.
5. Chleba naszego powszedniego: umiłowanego Syna Twego, Pana naszego Jezusa Chrystusa, daj nam dzisiaj: na pamiątkę i dla zrozumienia, i uczczenia miłości, którą nas darzył, oraz tego, co dla nas powiedział, uczynił i wycierpiał.
6. I odpuść nam nasze winy: przez Twoje niewysłowione miłosierdzie, przez moc męki umiłowanego Syna Twego i przez zasługi, i wstawiennictwo Najświętszej Dziewicy i wszystkich wybranych Twoich.
7. Jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: a czego nie odpuszczamy w pełni, Ty, Panie, naucz nas w pełni odpuszczać, abyśmy dla Ciebie prawdziwie kochali nieprzyjaciół i modlili się za nich pobożnie do Ciebie, nikomu złem za złe nie oddając, i byśmy starali się w Tobie wszystkim służyć pomocą.
8. I nie wódź nas na pokuszenie: ukryte czy jawne, nagłe czy uporczywe.
9. Ale nas zbaw ode złego: przeszłego, obecnego, przyszłego.
Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu, jak była na początku,
teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen
Text ©1998 Piotr Arkuszewski OFM Cap
HTML ©1998 Jerzy F. Gierula