W księdze proroka Izajasza /55,8/, Bóg kieruje do Swojego Ludu skargę: "Myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami – mówi Pan". "Rok Święty jest ze swej natury wezwaniem do nawrócenia. Przepowiadanie Jezusa rozpoczyna się od tego właśnie wezwania (...) To Duch Święty przynagla każdego, by "wniknął w samego siebie" i odczuł potrzebę powrotu do domu Ojca (por. Łk 15, 17-20). /Incarnationis Mysterium 11/

1. Rekolekcje to trud odszukania, dzięki światłu łaski Bożej i mojej własnej refleksji tego, co Pan Bóg pragnie zmienić w moim myśleniu i postępowaniu. Wymagają wejścia w mrok serca i dotknięcia tego, co w nim skryte w ciemności . Nie kroczymy jednak samotnie, "po omacku". Pomocą są rozważania rekolekcyjne.

2. Rekolekcje są dziełem Boga, który z miłosierdziem pochyla się nad grzesznikiem i wolnej woli człowieka. Intelektualnym rozważaniom musi zatem towarzyszyć żywa obecność Chrystusa. Stąd zachęta do osobistej modlitwy i przyjęcia sakramentów św.

3. Niech nie będą to rekolekcje tylko wirtualne /= pozorne!/. Niech spotkają się w naszych sercach z rzeczywistym zaangażowaniem. "Zastanowił się i odstąpił od wszystkich swoich grzechów, które popełniał, i dlatego na pewno żyć będzie, a nie umrze." /Ez 18,28/

4. Słowo drukowane ani nawet wierny zapis dźwięku nigdy nie jest słowem wypowiedzianym na żywo, podczas liturgii, gdy sam Chrystus staje pośród zgromadzenia Ludu Bożego. Prośmy więc Ducha Św., by ożywił w nas słowa, które poprzez Internet, będą towarzyszyć naszym rekolekcyjnym wysiłkom. 
 

Przybądź, Duchu Święty,
I ześlij z niebiosów
Promień Twego światła.

Przyjdź, ojcze ubogich,
Przybądź, dawco darów,
Przybądź, serc światłości.

Przyjdź, pocieszycielu,
Słodki gościu duszy,
Słodkie pokrzepienie.

Tyś spoczynkiem w pracy,
Tyś ochłodą w skwarze,
Tyś pociechą w płaczu.

O światłości błoga,
Napełń wnętrze serca
Wszystkich Twoich wiernych.

Bez Twojego bóstwa
Nie ma nic w człowieku,
Nie ma nic bez szkody.

Obmyj to, co brudne,
Zroś to, co jest oschłe,
Ulecz, co zranione.

Ugnij, co oporne,
Ogrzej, co jest zimne,
Sprostuj to, co zdrożne.

Udziel Twoim wiernym,
Tobie ufającym,
Siedem świętych darów.

Daj zasługę cnoty,
Daj zbawienny koniec,
Daj wieczystą radość.